Pitik Bulag, Tumbang Preso, Habulang Taga at Patintero.....

           Kasabay ng pag usad ng panahon, pagbagsak o pag-unlad ng ekonomiya at pagbulusok ng mga bagong teknolohiya, naging bahagi na lamang ng masayang kabataan ang mga larong ito. Kung aalalahin ko ang mga una at simula ng kahapon, dito ako dapat magsimula. Dito sa kalunsuran ako lumaki, payak subalit masaya at nakaririwasang pamumuhay, simpleng buhay at simpleng mga pangangailangan, iyon ang panahong aking kinagisnan, masayang kabataan, normal na paglaki, nagkakasya sa mga simpleng libangan, matapos ang aral, konting tulong sa gawaing bahay, nasa amin na ang buong panahon kung paano ito gugugulin. Nagmula ako sa isang malaking pamilya, ang aking ama ay isang negosyante na may kaugnayan sa isang transportasyon, ma dignidad, kilalang tao at kaibigan ng may mga sinasabing personalidad sa aming lugar at karatig nito, ang aking ina, bagamat nakatapos ng kolehiyo ay piniling maging isang "dakila" ibig sabihin, ginugol ang kanyang buhay bilang isang mapaglingkod na ina at butihing maybahay.Apat ang kapatid kong lalaki, at lima ang babae, nasa panggitna ako, at sa lahat, mula pa sa unang memoryang aking naaalala, ako ang pinaka...maging sa antas ng katayuan sa buhay, personalidad, hanggang sa mga panahong ito, ako pa rin ang pinaka.....
             Nasa gulang na sampung taon lamang ako ng magsimula akong magtanong, ng magsimulang di sumang-ayon sa mga palagay at haka-haka ng mga taong malapit sa akin, ng magsimulang maski ang sariling kasarinlan ay pagtakhan. Nasa kamay ko daw ang pagkakaroon ng  magandang kinabukasan sa hinaharap, bata pa akoý mahilig na akong mag-isip, magaling ngunit magalang sa katwiran, at dahil kawangis ko ang aking ama, nabiyayaan ako ng panghalinang hindi maaring mapansin maski na yung may mataas na panlasa. At sa simula pa lang, maski na sa kahit anong okasyon, pagkakataon  o simpleng pagtitipon tipon, espesyal na ang turing sa akin ng mas nakakarami., espesyal dahil mas nakakaangat, sa antas ng pamumuhay, sa personalidad at sa kakayahan, subalit sa edad na iyon, kaninong kamalayan ang mag iisip na yon ang iyon na nga?
           Isang oras matapos ang maagang hapunan, nagtitipon tipon na at nag-aabang ang maraming kababata para sa nakaugaliang laro, pitik bulag, tumbang preso, habulang taga at patintero, anuman sa mga ito o ilan sa mga ito, gabi gabi naming naging libangan, kadalasan ay liwanag lang ng buwan ang tangglaw. Kokonti ang mga kabahayan noon kaya't maluwang ang mga kalsadang paglalaruan, lupa at di pa sementado ang karamihan, maraming puno kung kaya't kahit sa panahon ng tag-init ay di maalinsangan, maingay, masaya, minsaý nagtatalo-talo subalit kadalasan ay nangingibabaw ang tawanan, at bago pa lumalim ang gabi, ang pagtawag, pagsundo at psst ng isang kasambahay ang dagliang pumuputol sa akalang walang katapusang saya. Tawag na ni nanay, sinusundo na ni kuya, tigil na ang laro, lumalalim na ang gabi at oras na ng pahinga at pagtulog, kanya kanyang uwian, kanya kanyang pagpapakita ng suya at lumbay, sige nanding, obet, tikboy, bukas naman, ella, nene, irma, goleng, pulutin ang mga tsinelas at tapos na ang laro, uwian na. Maski ako, kasama ng mga nakakabatang kapatid, nakakaramdam ng inis kapag sa gitna ng paglalaro ay tatawagin kami ni kuya, at ang mga nakakatandang kapatid, mga ate at kuya ay may kapangyarihang ekstensyon ng iyong mga magulang, hindi pwedeng suwayin, hindi pwedeng humindi.
           Si kuya ding, edad disiotso, at si bukne, sumunod sa akin, edad walo ang kasama ko sa isang kuarto, solo ni kuya ding ang isang papag, at kami ni bukne, palibhasaý maliliit pa ang magkasunong sa iisang papag. Malalaki ang nakapalibot na dalawang bintaning kapis sa aming silid tulugan, walang alinsangan dahil lagi itong nakabuyangyang sa gabi, noong panahong iyon ay walang magnanakaw, makakatulog ka yakap ang seguridad na walang masamang nilalang ang magtatangkang pasukin ka sa iyong pamamahay, bagama't nasa gitna kami ng kalunsuran, isang tunay na komunidad ang lugar na kinatitirikan ng aming bahay, ibig sabihin, may malasakit at may turingang magkakapamilya ang mga nakatira.
         Si Kuya Ding, bakit si Kuya Ding? Bukas na ba ang kamalayang sekswal ng isang sampung taong gulang na lalaki? Hindi ko alam, sa ngayon ko na lamang iyon masasagot, sa tuwing mabubuksan ang mga pahinang matagal ng nakatiklop sa aking mga alalaala, nakatiklop, hindi nabubura, nag-aabang lamang ng isang pangyayari upang muling mabuksan...tulad ngayon. Si Kuya Ding.....madalas ay nakikita ko ang kahubaran ni kuya ding, naka brief lamang siya sa pagtulog, sa umaga pagkagising ko ay di ko maiwasang mapalingon sa kanyang may kalakihang ari na naghuhumindig sa pagkakaalpas sa kanyang brief, sa kasarapan ng kanyang pagtulog, naisip ko noon na maski ngayun lahat naman ng kalalakihan ay nakakaranas ng tinatawag nating "paninigas sa umaga", habang natutulog, bago at pagkagising, naghuhubad si Kuya ding kahit sa harapan ko sa tuwing pagkagaling ng banyo, walang alinlangan, walang pakundangan, bata pa ako at kapatid nya, ano ang masama? Walang masama, lalaki ako, bata at Kuya ko siya. Isang araw, galing sa eskuwelahan, pagpasok ko ng aming silid ay dinatnan ko siya, sa kanyang papag, humihingal, nakapikit, unat na unat sa kanyang kahubaran, hawak pa ang di karaniwang laki ng kanyang ari, nakakalat mula sa tiyan hanggang dibdib ang katas ng katatapos lang na pagpapaligaya, napamulagat ako, nailang, nakaramdam ng hiya, dagli nyang ipinantakip ang kumot sa kanyang kahubaran ng maramdaman niya ang aking presensya, ni hindi nabahala na may nakahuli ng kanyang ginawa, sumilay pa ang pilyong ngiti...inalis ang tabing, nagpunas ng katawan, ng kanyang ari, tumayo at lumapit sa akin, waring nagpapaliwanag sa aking pagkamulagat...inakbayan ako.."okay lang yan rick, lahat ng lalaki ginagawa yun, darating din saýo yun" bakit di mo pa ba nasubukan? papilyong tinapik pa ako sa tiyan. Nawala na sa isipan ko yon ng mga sumunod na araw, ni hindi ko pinagtuunan ng pansin...anong masama, lalaki ako, lalaki si kuya ding, magkapatid kami at tama siya normal lamang yon sa kabataan.
                     Ngunit bakit si Kuya Ding...bakit kailangang mamulat ang aking maagang kamalayang sekswal ng dahil sa kanya. Narinig ko yon isang may kalaliman na ng gabi, anasan sa simula at impit na ungol, natakot ako at kinabahan, hinanap ko ang pinagmulan, sa baba pagdungaw ko ng bintanang kapis mula sa aming silid, si kuya ding sa kanyang pagkakasandal sa tagong bahagi ng aming bakuran, habang nakaluhod at nakasubsob sa kanyang harapan ang isang lalaking di ko nakilala, matagal ko silang pinanood, di ko maunawa nung una, sarap na sarap sila sa kanilang ginagawa at nakilala ko ang lalaking nakaluhod, si kuya bobby, barkada at kaibigang matalik ni kuya ding, nagtataka ako at nagtatanong...Bakit ganon? Bakit Kuya Ding? At ng unang kong subukan ng di sinasadya ang pagpapaligaya sa sarili, edad dose na ako noon, ako lamang mag isa sa papag sa aming silid, wala si bukne nasa silid ng aming mga magulang, naglambing kay ina at don tumabing matulog, sa pagkakahiga ni kuya ding sa kabilang papag, nakalantad na naman ang kanyang kahubaran, ang kaumbukan, sinalat ko ang aking ari sa pagkakahimbing, at di sinasadyang pumasok ang mga larawan ng pagkakasilay ko sa kahubaran ni kuya ding, ang kanyang may kalakihang ari, ang katas sa kanyang dibdid...ang ginagawa sa kanya ng matalik nyang kaibigan, at napapikit ako, nakaramdam ng kaba, ng di maipaliwanag na sarap, ng pag unat ng aking mga paa, at impit na ungol, himbing sa pagtulog ang idinulot sa akin ng eksperyensyang yon.
               Kinaumagahan, habang sabay kaming naghahanda sa pagpasok sa eskwela ni kuya ding, tinudyo nya ako, mahinang hampas sa aking tiyan, may pilyong ngiti.." nagbibinata ka na, narinig kita at nakita kagabi!" Naging maingat na ako magmula noon, at sa mga pagbabago at mga katanungang sumunod pagkalipas noon, nanghinayang ako at hindi ko nagawang magtanong kay Kuya Ding. Nang magtapos ako ng highschool, at sa maraming karanasang dumaan sa akin, wala na sa amin si Kuya Ding, nang makatapos ng kolehiyo at magkatrabaho ay agad nakapag-asawa....sayang Kuya Ding, kung naroon ka pa sana ay sa iyo ako magtatapat, baka ikaw ang makasagot ng napakaraming bakit sa isip ko. Huli na para sa mga panahong lumipas, wala nang naglalaro ng pitik bulag, tumbang preso, habulang taga at patintero, ang laro ng kabataan ay maaaring magbalik, ngunit hindi ang panahon noong kailangan kong makilala ang sarili ko, sana''y di ako nabubuhay sa kahapon, sana'y naturuan mo akong maging totoo, sana'y hindi lamang ako maligaya ngayon, kundi kontento!